مرتضی پایه شناس که در هفتمین دوره جشنواره بین المللی فیلم مستند سینما حقیقت با مستند ۸۸ دقیقه ای «فیلم ناتمامی برای دخترم سمیه» در بخش سیاسی شرکت کرده است در گفت و گو با خبرنگار سینماپرس، گفت: از نظر من این فیلم خیلی فیلم سیاسی نیست. قبل از این که منافقین برای من موضوع اصلی فیلم باشند یک سمبل هستند.

وی سمبل بودن منافقین را اینگونه تشریح کرد و افزود: سازمان منافقین به عنوان یک موضوع برای من سمبل یک سری افرادی است که فکر و مغز خود را در اختیار یک فرد و سازمان قرار می دهند.

این مستندساز درباره هدف خود از ساخت این مستند سیاسی بیان کرد: هدف من از ساخت این مستند زدن یک تلنگر به این ماجرا بود که مبادا خود ما و جوانان امروز ایران هم گرفتار یک سیستم و فردی بشویم که مغزمان را در اختیار آن بگذاریم و بدون اینکه لحظه ای به خودمان فکر کنیم، فکرمان در اختیار او باشد. بنابراین خیلی این فیلم را سیاسی نمی دانم.

پایه‌شناس ادامه داد: البته به طور قطع نمی توان گفت که این فیلم سیاسی نیست زیرا درباره سازمان مجاهدین خلق است ولی فیلم یک روایت شخصی دارد و آن هم داستان خانواده هایی است که هر کدام به نوعی درگیر موضوع سازمان مجاهدین خلق و اروگاه اشرف در عراق بودند.

وی در پاسخ به این سوال که آیا برای نمایش عمومی این مستند برنامه ای دارید؟ گفت: مستند «فیلم ناتمامی برای دخترم سمیه» هنوز از نظر من تمام نشده و ادامه آن را خواهم ساخت و اگر امکان اکران فیلم مستند باشد حتما برای آن اقدام می کنم.

این کارگردان افزود: البته در کل تاریخ سینمای مستند ایران تنها یک فیلم مستند اکران شده است. اکران در سینما کار خیلی پیچیده ای است اول از این لحاظ که تبلیغات خوب می خواهد، بسترسازی باید برای آن آماده شود تا مردم برای دیدن یک فیلم مستند به سینما بروند و دومین موضوع این است که سینماداران چه نفعی از این ماجرا می‌برند. البته  اگر این اتفاق رخ دهد باعث خوشحالی همه مستندسازان خواهد شد.

پایه‌شناس در پایان از استقبالی که در طول جشنواره از فیلم او شده است ابراز رضایت کرد و گفت: روز اکران فیلم من سالن تقریبا پر بود و به غیر از  دو یا سه نفری که اواسط فیلم سالن را ترک کردند باقی آن جمعیت ۹۰ دقیقه به تماشای مستندی نشستند که از نظر ساختار بسیار ساده و بدون موسیقی بود و این برای من ارزشمند است.